Wakacji czar... lata czas...

Na wyzwanie Wioli pod tytułem "Wakacji czar... lata czas..." zgłaszam moje małe kolczyki, błękitne jak czyste, letnie niebo w słoneczny dzień.

Kuleczki przepieknego, fasetownego, błękitnego jadeitu i ozdobne sztyfciki z błękitną cyrkonią.

A u mnie, poza tym, na tapecie kilka prywatnych wymianek!

Do wysłania jeszcze dwie.

Była też jedna bardzo miła niespodzianka.

Będę się chwalić oczywiście, ale nie dziś.

Dziś jeszcze, obserwacji z placu zabaw ciąg dalszy.

Czy zaobserwowałyście kochane jak się dzisiaj bawią dzieci.

Nie te malutkie z piaskownicy czy huśtawki, a te nieco starsze, w grupie rówieśników.

Cały czas słychać tylko "a ja umiem tak...", "a ja zrobię więcej...", "a ja skoczę dalej..." itp.

Wyżej kopnę, więcej razy odbiję, szybciej przebiegnę.

Nawet jak już zorganizują sobie zabawę, np. "w chowanego", to spora część czasu tej zabawy upływa na udowadnianiu sobie nawzajem, że "tam nie wolno..." albo że "to się nie liczy...".

Ciągła i wszechobecna rywalizacja.

Czy zawsze jest motywująca?

A co właśnie jak jest zniechęcająca i deprymująca?

Piszcie.